Dźwięk mono jest najstarszym i najprostszym formatem dźwiękowym. Był szeroko stosowany w początkowych systemach audio, takich jak stare nagrania płytowe, radio mono i telewizja mono. W przypadku systemów nagłośnienia mono, dźwięk jest odtwarzany przez pojedyncze głośniki, co powoduje, że jest jednostajny i nie ma efektu przestrzennego, a jego transmisja odbywa się przez pojedynczy kanał audio, bez rozróżnienia na lewą i prawą stronę.
W porównaniu do dźwięku stereo, dźwięk mono może być mniej efektowny i bardziej ograniczony. Jednak nadal znajduje zastosowanie w niektórych sytuacjach, takich jak starsze nagrania muzyczne, transmisje radiowe AM, systemy publicznego adresowania (PA) oraz w niektórych profesjonalnych zastosowaniach dźwiękowych, gdzie jednolity dźwięk jest preferowany lub wymagany. Dźwięk mono jest raczej rzadko stosowany w nowoczesnych systemach audio, chyba że jest to celowe lub konieczne ze względu na specyficzne wymagania aplikacji.
